قلزم

قلزم...

من از سلاله‌ی درختانمتنفس هوای مانده ملولم می‌کندپرنده‌ای که مرده بود به من پند دادکه پرواز را بخاطر بسپارمنهایت تمامی نیروها پیوستن است، پیوستنبه اصل روشن خورشیدو ریختن به شعور نورطبیعی استکه آسیاب‌های بادی می‌پوسندچرا توقف کنم؟(فروغ فرخزاد) + نوشته شده در دوشنبه بیست و چهارم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 12:18 توسط رسا  |  قلزم...

دنیا به بطالت آبستن شده و ظلم را زاییده است.از روح تو به کجا بگریزم و از حضور تو کجا بروم؟اگر بالهای باد سحر را بگیرم و در اقصای دریا ساکن شوم،در آن جا نیز سنگینی دست تو بر من است.مرا بادۀ سرگردانی نوشانده‌ای،چه مهیب است کارهای تو!چه مهیب است کارهای تو...)قطعه حذف شده صدای فروغ در فیلم مستند "این خانه سیاه است"( + نوشته شده در دوشنبه بیست و چهارم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 12:31 توسط رسا  |  قلزم...

قلزم...

آدمیزاد سختشه که بگه "به من توجه کن"...برای همین قیل و قال راه میندازه، عصبی میشه، داد میزنه، قهر میکنه، فرار میکنه، با خودش و زمین و زمان لج میکنه، برای اینکه به چشم بیاد؛ برای اینکه دیده بشه!.تو فقط میبینی که چشماشو میبنده و داد میزنه و هیچی نمیشنوه؛ اون داره میپره و دستاشو تکون میده و میگه "هی! من اینجام! ببین منو!"داره میگه "به من توجه کن."و میدونی چقدر درموندست این جمله؟سراسر استیصاله و وقتی به زبون بیاد، اگه به زبون بیاد؛ دیگه گفتن و نگفتنش، فرقی نداره! + نوشته شده در یکشنبه نهم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 9:15 توسط رسا  |  قلزم...

قلزم...